Sprong in het diepe

Ruim anderhalve maand geleden heb ik een stap gezet. Of nog eerder: een sprong in het diepe gewaagd. Hieronder mijn (verkorte) getuigenis van de dag waarop ik besloot het allemaal anders te doen...

De overgave

We worden allemaal geboren met een gat in ons hart. We zijn als een leeg vat. We proberen dat gat in ons leven te vullen met vrienden, bezit, imago, carrière en zoveel andere dingen. Ik vulde dat gat met vriendjes en op de voorgrond willen staan. Altijd was ik aan het jagen naar erkenning.

Terwijl ik bleef jagen naar meer was er altijd die Stem. Die aanwezigheid die ik niet anders kan omschrijven als kippenvel of een rilling langs mijn ruggengraat. Toch vond ik het eng om het een naam te geven. Want als Hij echt bestond, dan had dat consequenties voor mijn hele leven.

Op mijn 17e ging ik het huis uit. Dat betekende vrijheid. Het was een bizarre en vaak tegenstrijdige tijd. Van flirten en relaties naar bijzondere ontmoetingen met christenen. Van stappen en drinken tot kerken bezoeken. Van gedumpt worden tot getuigen. Op mijn 18e zette ik hoe dan ook de stap: ik wilde voor Jezus gaan. Ik deed belijdenis. Want Jezus was en is bij mij, wat ik ook deed of doe.

Maar waarom nog een keer een keuze maken, als je al eens ‘ja’ hebt gezegd?

Omdat ik betrap mezelf er op dat ik nog steeds zelf de gaten in mijn hart probeer op te vullen. Dat ik nog steeds de controle in handen wil hebben. Maar het zijn tijdelijke, menselijke, vullingen. Het is nooit genoeg. Altijd lossen de vullingen op of worden ze op een wrede manier uit mijn hart gerukt. Teleurstellingen, pijn, verdriet en vermoeidheid.

Het heeft een hele tijd geduurd, zo’n 15 jaar van wegrennen, dichterbij komen, doelloos vullen en eigenwijs zijn, voor ik begin dit jaar me realiseerde dat als ik die gaten blijvend wil vullen, er maar Eén is die dat kan. De Maker van mijn hart. Hij heeft een perfect passende vulling voor mijn hart gegeven in Zijn Zoon Jezus Christus.

Maar als ik Jezus echt wil volgen en dat gat in mijn hart wil laten vullen dan zal ik mezelf en de controle over mijn leven moeten laten gaan. Dan moet ik mijn identiteit afleggen om daarvoor in de plaats iets blijvends te ontvangen: Zijn Identiteit. Zoals Jezus zegt in Johannes 6: 55

“Mijn lichaam en mijn bloed geven het eeuwige leven. Mijn dood brengt jou redding. Als je dat gelooft … dan ben Ik in je en dan hoor je voor altijd bij Mij.”

Ik weet dat ik moet gehoorzamen aan wat Jezus van mij vraagt. Hij vraagt niet alleen een ‘ja’, maar ook mijn overgave aan Hem. En dat is moeilijk. Ik ben namelijk een eigenwijze vrouw en voel me soms net de vrouw van Hosea. Het ene moment ben ik dankbaar voor Zijn liefde en het andere moment wil ik wegrennen om mijn ‘eigen ding’ te gaan doen of omdat ik mezelf niet genoeg waard vind.

Met mijn doop op 23 september 2018 in de Merwede wil ik de volgende stap wagen. Hoe eng dat ook is. Het is als een sprong in het diepe met mijn ogen open.

Ik wil graag eindigen met een liedje wat voor mij belangrijk was en me liet zien dat het ‘ok’ is om dingen spannend te vinden, maar dat het nooit een reden is om iets niet te doen:

Ik kan nog jaren blijven kijken naar de brokstukken van toen. Ze proberen weer te lijmen

er geen afstand meer van doen. Ik kan wat fout ging overpeinzen Terwijl ik steeds iets slechter slaap. En dan vol zelfmedelijden, hier mijn leven blijven staan Of ik kan gaan... Ik ben een prima zelfbeschermer maar dat heeft niets opgelost Nooit bracht vroeger iemand verder dus waarom laat ik niet los? Ik heb gebeden om verandering terwijl ik steeds hetzelfde deed En dan boos dat het nooit anders ging weer gaan zwelgen in mijn leed. Maar dat is geweest... Dit is een sprong in het diepe met mijn ogen open Een stap die me uitdaagt om weer te geloven. 'T is spannend, het is eng maar sinds wanneer is dat een reden om iets niet te doen? Vaarwel aan de stemmen die me lang regeerden Vaarwel oude wonden die me steeds bezeerden Vaarwel oude wegen waar ik dood bleef lopen Vaarwel aan het denken dat me bleef beklemmen Vaarwel oude woorden die mijn passie remmen Vaarwel aan het water dat mijn vuur bleef blussen. Zoek het lekker uit! Zoek het lekker uit! Dit is een sprong in het diepe met mijn ogen open Een stap die me uitdaagt om weer te geloven. 'T is spannend, het is eng maar sinds wanneer is dat een reden om iets niet te doen?